วันนี้เดย์ไลท์เซฟวิ่ง
รัฐบาลเเจกเวลาเพิ่มมาหนึ่งชั่วโมง
เมื่อเช้าตื่นขึ้นมา ก็นอนกลิ้งเกลือกกรี๊ดกร๊าดอยู่ซักพัก
ก่อนจะไปเเก้เวลานาฬิกาทุกเรือนในบ้าน ย้อนกลับมาหนึ่งชม.
กะว่าจะเริ่มทํางานเช้าๆ จะได้เสร็จไวๆ
วันนี้วันอาทิตย์อากาศดี กะว่าจะออกเดินไปซื้อผัดไทยกินตอนเย็นๆ
ทํางานเสร็จคงซะ สามโมง เป็นทุน ค่าผัดไทยเจ๊นิดา
กินข้าวเช้า ครึ่งชั่วโมง
ดูดิสเคอเวอรี่เเชนเเนลเรื่องยุงเขตร้อน (ดูทําไมวะ)อีกชั่วโมง
อืม ที่เป็นตุ่มเวลาโดนยุงกัด เพราะน้ำลายยุงหรอกหรือ (เรียนไปเเล้วรึเปล่าเนี่ย จําไม่ได้)
ห้าโมง..งานยังไม่เสร็จ
วางเเองคอร์พอยท์ผิด เริ่มอนิเมทไปซักพักใหญ่ ค่อยสํานึกได้
จากผัดไทยnorth marketสุดหรู เลยต้องไปนั่งผัดมาม่ากินเเทน
สามทุ่มพักไปดูทีวี
ไม่มีอะไรดู..งานชิ้นนี้โคตรเฮี้ยน
หงอยๆกลับมาทํางานต่อ
เที่ยงคืน
ก็ยังไม่เสร็จ ยิ่งคิดว่าเเท้จริงเเล้วมันคือเวลาตีหนึ่ง เลยยิ่งง่วง
นั่งหน้ามุ่ยๆอยู่หน้าคอม ก็ดันโดนคนปากห.มา เเชทมาเเซวว่า
เฮ้ย ไม่ได้ทํางานม้างงง
นั่งเล่นsomewhere in betweenอยู่ละสิ
ฮะฮะ
ก็ใช่น่ะสิ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
ดีนะ มีวันแบบนี้ด้วย
เดย์ไลท์เซฟวิ่ง
เข้ามาบอกหนูว่าพี่ชอบคอมเม้นท์ของหนู
เรื่องเพลง Windmils of your Mind มาก
เพราะชีวิตพี่ตอนนี้มันหมุนวนไปเจอคนเดิม ๆ
ซึ่งเมื่อก่อนเขาก็เป็นลมที่ทำให้กังหันชีวิตเราหมุนติ้ว
แต่ตอนนี้ เขาไม่ใช่ลมพัดสดชื่นที่ทำให้กังหันชีวิตเราหมุนเร็วๆ อีกต่อไป
แต่กลับเป็นลมที่ทำให้ชีวิตเราหมุนช้า ลงเรื่อยๆ
เอ๊ะ เขียนๆ ไป ตกลงพี่มาบ่นอะไรฟะ เกี่ยวกับเม้นท์
ของหนูไหมนี่
อย่างไรก็ตาม ชอบเม้นท์ของหนูมากจ้า
แล้วมีปีไหนที่ลืมตั้งเวลากลับมั้ย?
Post a Comment