ระยะห่าง จาก เส้นตาย -- distance from the deadline

อาจารย์สมจิตต์สอนไว้ตอนม.5 วิชาคณิตศาสตร์
"อย่าไปหวังพึ่งคนอื่น"
หึ หึ
อย่างนี้ก็ทํางานกลุ่มไม่ได้ล่ะสิ
วุ่นวายใจตายเลย

ความพอดีมันอยู่ที่ไหนกันเเน่
เมื่อไหร่ฉันจะทําตัวเด็ดขาดได้ซะทีก็ยังไม่รู้
อยากเป็นคนน่าเกรงขามนะ
ถ้าสูงกว่านี้อีกซัก ไม้บรรทัดนึง มันก็คงช่วยเพิ่มรัศมีความโหดร้ายได้บ้าง

อยากเหี้ยมได้อย่างเจ๊เก็บค่าเเผงที่ตลาดบํารุงราษฎ์จัง
ใครจะกล้ามาพูดจาอ้อมเเอ้ม...เอ่อ ไอ้ฟังค์ชั่นที่ตกลงกันไว้ มันคงเสร็จไม่ทัน..
ไม่มีซะหรอก--โอ หงุดหงิด

ระหว่างรองาน จากคุณๆทั้งหลาย
ก็หยิบหนังที่เช่าไว้ตั้งเเต่วันจันทร์มาดู

Uzak
หนังตุรกี ปีสองพันสอง ใช้ชื่ออังกฤษว่า Distant
หน้าปกดีวีดี มีเเปะรางวัลไว้จนล้นสองบรรทัด รวมทั้ง รางวัลนักเเสดงนํายอดเยี่ยม จากเทศกาลหนังเมืองคานส์

ไอ้เราก็ไม่เคยดูหนังตุรกีซักที เเต่มีความหลังกับหนังตะวันออกกลางว่า มันเนือยๆ ไม่เร้าใจ
ตุรกีนี่ ก็เข้าข่ายยุโรปตะวันออก -- คิดเอาเองมั่วๆว่า น่าจะดําเนินเรื่องเร็วกว่า เพราะอยู่ในเขตที่หนาวกว่า
หรือไม่อย่างน้อยก็อาจได้เห็น hagia sofia ในหนังบ้าง(อยากไปมานานเเล้ว) น่าจะคุ้ม
อะไรเเบบนี้

ดูไปสี่สิบสี่นาทีเเรก..อืม ยังไม่ดําเนินเรื่องไปถึงไหนเลยนะ
นึกถึงหนังการ์ตูนสั้นของดิสนีย์ จากชุดSilly Symphonies ก็มาเเนวเรื่องเดียวกัน
หนูลูกผู้น้อง เดินทางจากบ้านนอกมาหา หนูผู้พี่ ที่อาศัยเป็นคุณหนู อยู่ในบ้านผู้ดีกลางเมืองหลวง
ผิดก็เเต่ เวอร์ชั่นตุรกีนั้น กดดันกว่า เงียบกว่า เเล้วก็มีอารมณ์ขันที่เเปลกกว่า

เป็นหนังที่ถ้าดูๆอยู่ สามารถวิ่งไปเข้าห้องน้ำเเล้วกลับมา มันก็ยังไม่พลาดเหตุการณ์อะไรใหม่ๆ
พยายามดูอยู่ทั้งวัน..ก็ยังดูไม่จบ
ไม่ชอบดู --อ่าน --ชม งานที่เป็นชีวิตจริง Realism มากเกินความพอดี

ไม่รู้ว่า เป็นที่ความเเต่งต่างทางวัฒนธรรม รึเปล่าก็ไม่รู้
คนตุรกี อาจจะเงียบๆ เหม่อๆ
เอาไว้รู้จัก ใครจากประเทศนี้ซักคนสองคน
อาจจะมองหนังเรื่องนี้ต่างออกไป

หวังว่า
.