บ้านเมืองเราสมัยนี้....

เพื่อนจัดงานเลี้ยงเล็กๆ ขึ้นบ้านใหม่
มันก็จัดเเจงทําจดหมายเชิญ เเนบมากับอีเมล์
ในจดหมาย ไม่ได้บอกเเค่ที่อยู่ เเต่ส่งรูปถ่ายดาวเทียมมาให้ดูด้วย เพื่อบอกจุดที่จะเอารถไปจอด
หืออ..ไปเอาภาพนี้มาจากกูเกิ้ลเรอะ...?

เเละเเล้ว
ฉันก็เกิดอาการอยากรู้ว่า
ไอ้ภาพถ่ายดาวเทียมมันถ่ายไปถึงเมืองไทยด้วยรึเปล่า

กว่าจะหาตัวอําเภอของชลบุรีเจอ ก็ทําให้ปวดขมับตุบๆ
หลังคาบ้านมองยังไงก็เหมือนๆกันไปหมด ภาพถ่ายดาวเทียมก็ไม่มีจังหวัดบอกไว้
เกือบจะเลิกมองหาบ้านพ่อเเม่ซะเเล้ว
เเต่หน้าจอก็เลื่อนไปหยุดที่โรงเรียนมัธยมต้นเก่าพอดี

เฮ้ยยยยย นั่นมันสระน้ำโรงเรียนนี่นา โรงพละ...รูปปั้นร.ห้าด้วย
เเล้วตรงนั้นมันศาลากลาง..ใช่มั้ยเนี่ย

โชคดีที่โรงเรียนเก่า อยู่ติดทะเล
ฉันเลื่อนหน้าจอขึ้นตามชายฝั่งมาจากทางจันทบุรี
สุดท้ายก็เจอกับสถานที่คุ้นหน้าคุ้นตา

ตื่นเต้นสุดๆ

จากโรงเรียน ฉันตั้งสมาธิ หาทิศเหนือใต้
สมมติในใจว่า ขับรถไปรับน้องสาวจากโรงเรียน กลับบ้าน
เเล้วฉันก็พบตัวเอง สนุกกับการขับรถหลอกๆ บนเเผนที่อีเลคโทรนิคส์

จากโรงเรียน
ฉันขับรถไปตลาด สมมติว่า น้องอยากเเวะซื้อขนมก่อนกลับบ้าน
ขับไปร้านเครื่องเขียน ซื้อกระดาษ กับพู่กันสีน้ำ
ขับรถไปหาย่ากับอา ที่บ้านเก่า เเล้วเเวะร้านขายส่งน้ำอัดลม
ซื้อโค้ก ลังใหม่ ไปตุนไว้ที่หลังบ้าน
เติมน้ำมัน ปั๊ม ปตท.
เเล้วก็กลับบ้าน

กลับถึงบ้านได้
จึงถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐานจากท้องฟ้า

สวัสดีน้องๆที่บ้าน
หลังคาบ้านเรายังเป็นสีฟ้าสดเหมือนเดิมเลยนะจ๊ะ