ป่วยยยยยย

(รูปข้างบนไม่เกี่ยวอะไร กับเรื่องที่จะเขียน)


อยู่ๆก็ป่วย
ปวดหัว เจ็บคอ
ใกล้สิ้นปีทีไร ก็ป่วยทุกที
เป็นเเบบนี้มาสี่ห้าปีติดต่อกัน
ตัดกําลังใจเที่ยวกันเห็นๆ

เนื่องในโอกาสป่วย
จึงเสนอหน้าไปขอใช้ห้อง comfort room ของที่ทํางาน ระหว่างพักกลางวัน
จริงๆเค้ามีไว้ให้ คุณน้าคนท้อง ลงมานอนพักระหว่างเวลาทํางาน
เเต่คนป่วยก็จัดอยู่ในประเภทเดียวกันได้ (เหมือนห้องพยาบาลในโรงเรียน)
ลงไปนอนๆได้สิบนาที พลิกไปพลิกมาก็ยอมเเพ้ เดินออก
คือห้องมันอยู่ข้างๆ ยิม ได้ยินเเต่เสียงคนวิ่ง ตลอดเวลา

กําลังคิดหมั่นไส้อยู่ว่า อะไรจะฟิตกันตลอดเวลาขนาดนั้น
เปิดประตูเดินหัวฟูออกมาในบริเวณยิม เจอ เจ ผจก.โปรเจ็ค เหงื่อโทรมมากๆ
หลุดปากถามว่าไปทําอะไรมา เจ มองมาเเปลกๆ เเล้วบอกว่า ก็ไปวิ่งมาไง

เออ สุขภาพสมบูรณ์กันจริงๆ

(ชิ)
...


อย่างไรก็ตาม
ก็ยังฮึดฝ่าพายุหิมะออกไปช็อป เนื่องในโอกาสสิ้นปี

อิอิ

ซื้อของขวัญให้ชาวบ้านที่เราไม่ค่อยเเคร์ เเต่ต้องให้ตามมารยาท
เป็นเรื่องยากมาก
มันเป็นการเเสดงถึงความคิดสร้างสรรค์ใน การวางตัว
เเบบว่า ของขวัญเล็กๆถูกๆ ให้เห็นความห่างเหินพอประมาณ
เเต่ต้องให้คนรับทึ่งว่า มันไปหา(ของสุดเท่นี่)มาจากไหน(ฟะ)
เหมือนจะบอกว่า จริงๆเเล้วฉันก็เเอบมีความห่วงใยใส่ใจ นะ...


(รูปข้างบน เขียนขึ้นระหว่างดูทีวี วาดเร็วๆ ลงสีเร็วๆ เน้นความสดของเส้นเเละสี สิบนาที)