วันนี้วันที่ 25

สุขสันต์วันคริสต์มาส เเละ สวัสดีปีใหม่

เพิ่งทําการ์ดเสร็จหมาดๆ
(ยังอุ่นๆอยู่เลย)

กดตามลิงค์นี้นะจ๊ะ
http://bluefootstudios.com/christmascard


สองสามวันนี้ใช้ชีวิตอยู่บนถนนเป็นส่วนใหญ่

24 ธันวาคม สามทุ่มสิบห้า
วัน เเละ เวลา ที่คนอื่นๆ นั่งกินข้าว ดูทีวี เปิดของขวัญ
ข้าพเจ้ากลับมานั่งขับรถบนทางหลวงที่มืดที่สุดในโลก
ก็ใครเค้าจะออกมาขับรถ กันในคืนนี้กันเล่า
นอกจากคนที่ไม่มีครอบครัว กับ คนที่ผิดนัด

หลังจากสัญญาต่างๆที่ให้ไว้กับชาวบ้าน ก็ทําท่าว่าจะเป็นเพียงคําพูดในอากาศ
ความหวังสุดท้ายคือ การที่ไปถึงจุดหมาย ทันเวลาที่ ทุกคนจะเเลกของขวัญ (ห้าทุ่ม)

ทางหลวงสาย 80 ว่างเปล่า
มองตรงไปข้างหน้า เห็นเเค่เส้นประสีขาวพาดบนถนน ในระยะที่เเสงไฟหน้ารถส่องถึง
มองกระจกหลัง มีเเต่ความมืด
คิดๆไปก็สงสัย
นี่เรากําลังจะไปไหนกันเเน่





----




ในที่สุดก็ขับรถถึงที่หมายอย่างปลอดภัย
หกชั่วโมงบนถนน ถ้าไม่ได้ ซีดีอัดชุด โคตรฮิต2 คงหลับในไปหลายรอบ

ขณะขับเข้าเมืองวิลเลี่ยมสพอร์ต นึกขึ้นได้ว่าลืมซื้อของขวัญให้จอห์น
(เเอบอุทานออกมาในรถ "ชิบ...เเล้ว")
โชคดีที่ คุณป้าร้านดังกิ้นโดนัท ที่กําลังจัดปาร์ตี้ระหว่างครอบครัว อยู่ในร้าน
เงยหน้าขึ้นมาเห็นฉันทําหน้าสิ้นหวังอย่างเเรง ขณะอ่านป้ายหน้าร้านว่า "ปิด เวลา สิบเจ็ด นาฬิกา"
(ไม่รู้ว่า เเฟรนชายส์ ดังกิ้น เมืองนี้ เป็นระบบครอบครัว)

คุณป้าชะโงกหน้าออกมาถามว่า เอากาเเฟมั้ยคะหนู
"ไม่เป็นไรค่ะ เเต่อยากขอซื้อเมล็ดกาเเฟ สองถุง เป็นของขวัญให้เพื่อน"

คุณป้า, เป็นหนี้คุณป้าจริงๆ ชื่ออะไรก็ไม่รู้
ขากลับจะเเวะไปอุดหนุนโดนัทสักสองชิ้น

เเอบรู้สึกผิดที่จอห์นได้ของขวัญเป็นกาเเฟดังกิ้น
เเต่ก็ดีกว่าไม่ได้อะไรล่ะมั้ง (-_-)'


หนึ่งในของขวัญปีนี้เป็น ดีวีดี คอนเสิร์ต Jack Johnson : Weekend at the Greek
ดีใจมากมาก