Thursday, September 22, 2005

ว่าด้วย ลาว คําหอม

จั่น,

หลังจากที่เราคุยกันวันนั้น เรื่อง ลาว คําหอม คือนักเขียนไทยที่ดีที่สุด ?
เราก็ไปนั่งจ้องชั้นหนังสือน้อยๆของเรา
(ตอนนี้อ้วนขึ้นเล็กน้อยเเล้ว จากหนังสือที่จั่น, เพื่อนผู้มีอุปการะคุณ, เเละท่านพ่อส่งมา)

เราเเทบจะไม่มีหนังสือภาษาไทยที่เขียนโดยคนไทยเลยล่ะ

เราเลือกหนังสือที่เราโคตรชอบออกมา
ก็เจอเเต่ มิลาน คุนเดอรา ฮารุกิ มุราคามิ
อ้อ เราก็ชอบสมัญญาเเห่งดอกกุหลาบนะ (เล่มนี้ที่เราอ่านอยู่สองปีไงล่ะ)
เเต่ไม่อาจพูดได้ว่า เราชอบ อุมเเบรโต้ เอโก้

เเต่เมื่อมานั่งนึกๆถึงชั้นหนังสือของพ่อ
เราก็เริ่มไม่เเน่ใจว่า วันนั้นที่บอกว่า ลาว คําหอม ดีที่สุดนั้น เป็นคําพูดที่หนักเเน่นรึเปล่า

เราจะตัดสินใจได้ยังไงว่า นักเขียนคนไหน คือ คนที่ดีที่สุด
ในเมื่อ การเขียนมันก็มีทั้ง เรื่องสั้น นิยาย บทละคร เเละอื่นๆ

พูดถึงเรื่องสั้น
เรามานั่งนึกๆดูเเล้ว
เราว่า วินทร์ เลียววาริณ ก็เขียนดี
ทินกร หุตางกูร
คมสัน นันทจิต
เเละเราคิดว่าปราบดา หยุ่น (ที่เเกเข้าใจผิดว่าเราติดใจหน้าตา) บางทีก็เขียนได้โคตรดี เช่นกัน

เเต่เราว่า
เราชอบที่ เวลาเราอ่านงานของ ลาว คําหอม เเล้ว
เราลืมไปเลยว่า เรื่องสั้น ใน ฟ้าบ่กั้น เขียนขึ้นเมื่อ เกือบ ห้าสิบปีที่เเล้ว?
นั่นเป็นส่วนนึงที่พวกเราถึงกับพูดว่า เขาเป็นนักเขียนที่ดีที่สุดรึเปล่าวะ

ภาษาที่ไม่ตายไปตามกาลเวลา

นึกเสียดายที่คิดไปว่า มันเป็นหนังสืออ่านนอกเวลา
คงจะน่าเบื่อ
เราอ่านหนังสือเก่าๆ ส่วนมากก็จะงงๆ
เนื่องจาก ช่องว่าง มันกว้างเกินไป



ปล.

วันนี้หัดเล่นไพ่โปกเกอร์เป็นครั้งเเรก
ได้ beginner's luck ชนะไปมือนึง ที่เหลือเเพ้เรียบ
เเต่ไม่ได้กินตังค์กันหรอกนะ
เล่นกระชับมิตร ระหว่างงานสังสรรค์สํานักงาน
หลังจากไปตบวอลเลย์มาหนึ่งเกม

สนุกดีเหมือนกัน

4 comments:

Anonymous said...

ถึงแม้จะไม่ได้ชื่อจั่น
แต่ก็อยากคุยด้วย ^^"

ตอนเด็กๆ เรามักจะอ่านวรรณกรรมแปลซะเป็นส่วนใหญ่ อาจเป็นเพราะหนังสือไทยสมัยก่อนตัวหนังสือมันเป็นพรืด ไม่ค่อยมีรูปภาพ เด็กๆอย่างเราเลยตาลาย
-*-

โตขึ้นมาเราเริ่มอ่านหนังสือของนักเขียนไทยมากขึ้น
วินทร์ เลียววารินทร์เราก็ชอบ ทินกร หุตางกูรเราก็โปรด ลาว คำหอม ก็เป็นอีกคนที่เราหลงรักตัวอักษร
แม้กระทั่ง นิคม รายวา เจ้าของซีไรต์ปี31 ที่เราเคยคิดว่าหนังสือเค้าคงหนัก แต่พอได้อ่านเรื่องตลิ่งสูงซุงหนักแล้วเราก็ประทับใจ

เอาไว้มาคุยเรื่องนี้กันใหม่แล้วกันนะ

Anonymous said...

ชอบนักเขียนคนไหนหว่า...ของเราแล้วแต่เรื่องนะ แต่สำหรับนักเขียนที่ชื่นชอบอยู่แล้ว อาจจะทำให้เลือกหนังสือเล่มนั้นมาอ่านได้ง่ายกว่าคนอื่นๆ น่ะ :)

Fawn said...

ตอนเด็กๆก็อ่านเเต่หนังสือเเปลเหมือนกัน
จําได้ว่ามันฮิตในหมู่เพื่อนๆ
อย่างพวก ราโมนา/สวนเที่ยงคืน/ต้นส้มเเสนรัก
เเล้วก็ หนังสืิอสํานักพิมพ์ผีเสื้อทั้งหลาย
(ปกงดงาม)

เราอ่านคู่กรรมจบตอนประถม
หลังจากนั้นก็เรื่มสํานึกว่า
เออ หนังสือไม่มีรูปก็สนุกดีนี่หว่า

ไม่เคยอ่านตลิ่งสูง ซุงหนัก
ทั้งๆที่ ที่บ้านก็ซื้อเก็บไว้
ตอนนั้นกลัวหนังสือซีไรต์ เเหะๆ

วันนี้เพิ่งนึกชื่อ อธิคม บุญประสิทธ์ได้
หลังจากนั้นก็นั่งนึกชื่อคนเขียน กอดลมไว้อย่าให้หงอย
เเต่นึกไม่ออก นึกออกเเต่ชื่อตัวละคร
เคยอ่านเรื่องสั้น ในขายหัวเราะ เมิ่อก่อน
ไม่รู้ตอนนี้ไปอยู่ไหนกันเเล้ว



*ต้องกลับไปทํางาน*

Anonymous said...

สำหรับลาว คำหอม นี่กว่าจะกลั่นงานออกมาแต่ละที นานมากๆ ยิ่งหลังๆ คุณลาว คำหอม บอกว่า รู้สึกว่าที่ตัวเองเขียนมันไม่เหมาะกับยุคสมัย เลยไม่เขียนงานออกมา ก็น่าเสียดาย

แต่เราไม่ชอบอ่านหนังสืออ่ะ

อ่านการ์ตูนดีกว่า