Saturday, July 15, 2006

วันเสาร์ อาหารเกาหลี เเละหญิงขาใหญ่



วันเสาร์ ฟีบีมีนัดมาทําผมที่ Flushing เราจึงวางเเผนกันว่า จะไปกินอาหารเกาหลีเเบบดั้งเดิมเเถวๆนั้น
ฟีบีประกาศว่า อาหารเกาหลีที่นี่ ของเเท้เเน่นอน กินเเล้วประมาณว่า ลืมเนื้อย่างเจ้าอื่นๆไปได้เลย

หลังจากกินกันอิ่มเเล้ว
เราพบว่า

1. อาหารต่างชาติ เมื่อไปกินกับคนประจําชาตินั้น จะเกิดความรู้สึกว่า "โอ นี่เเหละ อาหารของเค้าเเท้ๆ"
ทั้งๆที่ เราเองก็ไม่มีความรู้พอจะตัดสินว่า อะไรทําให้อาหารauthentic เเตกต่างจากอาหารเลียนเเบบ รู้เเต่ว่า อร่อย/ไม่อร่อย

2. เมื่อคําเเรกของเนื้อย่างร้านใหม่เข้าปาก เราก็ลืมไปเเล้วว่า เนื้อย่างเจ้าอื่นๆมันรสชาติ เป็นอย่างไร
จึงได้เเต่อือออ ไปว่า "โห สุดยอดจริงๆ"

ดังนั้นเราจึงไม่เคยเเนะนําร้านอาหารให้ใคร (มีคนถามเยอะพอสมควรว่า ร้านอาหารไทยอร่อยๆอยู่ที่ไหน)
บอกได้เเค่ว่า ที่ไปกินวันนั้น ที่ร้านนี้ อาหาร อร่อยดี
เเต่ถ้าไปลอง เเล้วมันห่วย ก็ช่วยไม่ได้


---------------

ระหว่างนั่งรถไฟกลับบ้าน
บังเอิญนั่งติดกับครอบครัวหน้าตาละติน ครอบครัวหนึ่ง
มันเป็นที่นั่งสองที่ เรานั่งชิดหน้าต่าง อ่านหนังสือ the curious incident of the dog in the night-time
หน้าปกสีเเดง ตรงกลาง เจาะรูเล็กๆ เป็นรูปร่างหมาพูดเดิ้ลสีดํา นอนหงายท้อง

ข้างๆเราเป็นเด็กหนึ่งในสามพี่น้อง อายุประมาณ 8 ขวบ (เรามักกะอายุเด็กผิด)
น้องผู้ชายอายุ8ขวบ นั่งเล่นตุ๊กตาผ้า หน้าตาคล้ายกัปตันเเจ็ค สเเปโรล ตุ๊กตาห่อถุงพลาสติกเเปะยี่ห้อ เเมคโดเเนล
เราว่าน่าสนใจดี ที่เด็กจะนั่งบีบจับตุ๊กตา โดยไม่เเกะห่อพลาสติกออก
อาจจะเป็นการละเล่นที่ใช้จินตนาการสูงกว่า การได้จับต้องเนื้อผ้าจริงๆ
หรือไม่ก็ น้องมี phobia กลัวเชื้อโรค...เเต่ถุงก็น่าจะสกปรกพอกัน
เราก็เลยเเอบชําเลืองมองน้อง จนน้องรู้สึกตัว เงยหน้าขึ้นมามอง (คนเรามักมีความรู้สึกไว ว่ามีคนอื่นมองอยู่)
เรายิ้มมุมปาก น้องเลยเฉไฉไปมองหน้าปกหนังสือสีเเดงเเทน

เเค่นั้น เราเเลกเปลี่ยนความสนใจกันสั้นๆ
ก่อนต่างคน จะหันกลับไปทําสิ่งที่ทําค้างไว้
น้องกลับไปบี้ถุงพลาสติก เราหันกลับไปอ่านหนังสือต่อ


---------------

ร.บอกว่า เราชอบวาด ผู้หญิงขาสั้นๆ ใหญ่ๆ
เราว่า ทําไม เราชอบให้ผู้หญิงดูเเข็งเเรง บึกบึน
มีปัญหามั้ย
:D