วิล สมิธ กับเรื่องหนังใหม่ I Am Legend โย่ !

บ่ายวันอาทิตย์ เราเดินเตร็ดเตร่ อยู่บนถนน หก อเวนิว ตัดกับช่วงถนนหมายเลขสี่สิบปลายๆ
ตั้งใจว่าจะเดินเล่นไปจนถึง Rockerfeller Center ไปดูคนเบียดเสียดเเย่งกันเล่นสเก็ตน้ำเเข็งในอ่าง(ลาน)เล็กๆหน้าตึก
ปรากฎว่า คนน้อยมาก ผิดวิสัย

เมื่อหันไปทางถนนถัดไป ถนนหมายเลขห้า อเวนิว
เเสงไฟสีขาวดวงเท่าบ้านเเยงเข้าตา จนเลนส์เเว่นตาเราเปลี่ยนเป็นสีของเเว่นกันเเดด เเล้วอยู่ดีๆใจก็ฮึกเหิมขึ้นมาทันใด
(ใครเคยตกหมึก คงจะเข้าใจในธรรมชาติของเเสงไฟสีขาวว่า มีอานุภาพดึงดูดทั้งใจคน ใจหมึก)

โฮะโฮะ.. มันต้องมีงานอะไร ซักอย่างเเน่ๆ

เราเดินตามคนกลุ่มใหญ่ ไปหยุดอยู่หน้าโบสถ์ St.Patrick Cathedral
ถนนโล่ง เเต่ดูเละๆ เหมือนระเบิดเพิ่งลงไปหมาดๆ กอหญ้าปลอมกระจัดกระจายอยู่ตามพื้น
มองไปรอบๆ เห็นรอยกระสุน(ปลอม)อยู่ประปราย บนกระจกหน้าร้านเสื้อผ้าเเพงๆ ..รถเเท๊กซี่เปื้อนโคลน... รถเมล์โทรมๆ

อ้า .. อย่างนี้ ถ่ายหนังชัวร์

กลุ่ม PA(พนักงานจับฉ่ายในกองถ่าย)ผู้ชายกล้ามล่ำมากๆ สองสามคน เดินมาต้อนกลุ่มฝรั่งมุงให้กลับไปยืนอยู่บนฟุตบาท
ต้อนไปต้อนมา ข้าพเจ้าใช้วิชาตัวเเบน หลุดออกมายืนริมถนนได้พอดี (ฝึกมานาน สมัยเป็นไทยมุงอาชีพ)

ไม่กี่นาทีถัดมา ผู้กํากับสั่งเดินกล้อง
ฝรั่งมุงสองฟากถนนที่คุยกันจอเเจเมื่อครู่ พากันปิดปากเงียบกริบ
ไทยมุงอย่างเรา เเอบกลั้นหายใจ ตื่นเต้นไปกับเค้าด้วย


เเถ่น เเทน เเท้นนนนน