อู้

วันนี้เดย์ไลท์เซฟวิ่ง
รัฐบาลเเจกเวลาเพิ่มมาหนึ่งชั่วโมง
เมื่อเช้าตื่นขึ้นมา ก็นอนกลิ้งเกลือกกรี๊ดกร๊าดอยู่ซักพัก
ก่อนจะไปเเก้เวลานาฬิกาทุกเรือนในบ้าน ย้อนกลับมาหนึ่งชม.

กะว่าจะเริ่มทํางานเช้าๆ จะได้เสร็จไวๆ
วันนี้วันอาทิตย์อากาศดี กะว่าจะออกเดินไปซื้อผัดไทยกินตอนเย็นๆ
ทํางานเสร็จคงซะ สามโมง เป็นทุน ค่าผัดไทยเจ๊นิดา

กินข้าวเช้า ครึ่งชั่วโมง
ดูดิสเคอเวอรี่เเชนเเนลเรื่องยุงเขตร้อน (ดูทําไมวะ)อีกชั่วโมง
อืม ที่เป็นตุ่มเวลาโดนยุงกัด เพราะน้ำลายยุงหรอกหรือ (เรียนไปเเล้วรึเปล่าเนี่ย จําไม่ได้)

ห้าโมง..งานยังไม่เสร็จ

วางเเองคอร์พอยท์ผิด เริ่มอนิเมทไปซักพักใหญ่ ค่อยสํานึกได้
จากผัดไทยnorth marketสุดหรู เลยต้องไปนั่งผัดมาม่ากินเเทน

สามทุ่มพักไปดูทีวี
ไม่มีอะไรดู..งานชิ้นนี้โคตรเฮี้ยน
หงอยๆกลับมาทํางานต่อ

เที่ยงคืน
ก็ยังไม่เสร็จ ยิ่งคิดว่าเเท้จริงเเล้วมันคือเวลาตีหนึ่ง เลยยิ่งง่วง
นั่งหน้ามุ่ยๆอยู่หน้าคอม ก็ดันโดนคนปากห.มา เเชทมาเเซวว่า
เฮ้ย ไม่ได้ทํางานม้างงง
นั่งเล่นsomewhere in betweenอยู่ละสิ

ฮะฮะ

ก็ใช่น่ะสิ

มองเขา มุมเรา

ช่วงนี้ ที่ทํางานต้องข้องเเวะกับบริษัทจากอินเดียบ่อยๆ
ส่วนมากก็มีเรื่องให้ปวดหัว กับอินเดียเกือบทุกวัน
เลยเช่าหนังสารคดีมาดูเล่น Born into Brothels
เป็นสารคดีที่ถ่ายทําในประเทศอินเดีย

มั่วเอากับตัวเองว่า นี่คงเป็นการเสริมสร้างความเข้าอกเข้าใจ ระหว่างเรากับคนอินเดีย

หนังเริ่มเรื่องที่ ช่างภาพหญิงอเมริกัน เดินทางไปอินเดีย
เพื่อถ่ายรูปวิถีชีวิต คุณโส ในซ่องย่านโซนัคจิ เมืองกัลกัตตา
เเต่จะไปเดินโท่งๆถ่ายภาพ ก็อาจถูกอํานาจมืดเบียดเบียน
เซน่า จึงไปเเฝงตัวเช่าบ้านพักอยู่ในละเเวกโคมเเดง เเละเปิดบ้านเป็นอาสาสมัคร สอนเด็กๆละเเวกนั้นถ่ายภาพ

ในเมื่อผู้ใหญ่ถือกล้อง ไปส่องผู้ใหญ่ด้วยกัน ก็อาจเกิดความบาดหมาง
เด็กๆวิ่งไปวิ่งมากับกล้อง คนไม่ถือสา

เมื่อชีวิตประจําวันของเด็กๆสิบขวบเหล่านี้
ต้องเกี่ยวข้องกับ ปัญหา โสเภณี เเมงดา เเรงงานเด็ก
รูปที่เด็กๆถ่ายจากชั้นเรียนถ่ายภาพของเซน่า
ก็เลยจริงใจ ไร้เดียงสาจนน่าเศร้า

เเต่หนังก็ไม่ได้โชว์เเค่ด้านมืดนะ
ด้านสว่างมันมาทีหลังไง
สว่างยังไงไม่บอกดีกว่า 55

ดูหนังเเล้วก็สงสัย ทําไมเราไม่คิดเรื่องนี้ขึ้นมาก่อนเค้าวะ (เเหะๆ .. พาลน่ะ)

ไปเช็คที่เว็บไซต์ kids-with-cameras.org ดูเมื่อวาน
เป็นโครงการที่ตั้งขึ้นมาหลังจากหนังออกฉาย
เพื่อช่วยเหลือเด็กๆของโครงการโดยการขายภาพถ่ายของพวกเขาเป็นทุนการศึกษา

ไม่มีโครงการมาตั้งสาขาประเทศไทยมั่งเนอะ
ดูหนังเเล้วก็รักเด็กขึ้นมาอีกนิดนึง (จากเมื่อก่อน ที่ชอบกินตับเด็ก)

เเต่ก็ยังไม่ชอบผู้ใหญ่อินเดีย บางคนอยู่ดี
((เมื่อไหร่จะทําตัวน่ารักซะทีล่ะคะลุง))

บ้านเมืองเราสมัยนี้....

เพื่อนจัดงานเลี้ยงเล็กๆ ขึ้นบ้านใหม่
มันก็จัดเเจงทําจดหมายเชิญ เเนบมากับอีเมล์
ในจดหมาย ไม่ได้บอกเเค่ที่อยู่ เเต่ส่งรูปถ่ายดาวเทียมมาให้ดูด้วย เพื่อบอกจุดที่จะเอารถไปจอด
หืออ..ไปเอาภาพนี้มาจากกูเกิ้ลเรอะ...?

เเละเเล้ว
ฉันก็เกิดอาการอยากรู้ว่า
ไอ้ภาพถ่ายดาวเทียมมันถ่ายไปถึงเมืองไทยด้วยรึเปล่า

กว่าจะหาตัวอําเภอของชลบุรีเจอ ก็ทําให้ปวดขมับตุบๆ
หลังคาบ้านมองยังไงก็เหมือนๆกันไปหมด ภาพถ่ายดาวเทียมก็ไม่มีจังหวัดบอกไว้
เกือบจะเลิกมองหาบ้านพ่อเเม่ซะเเล้ว
เเต่หน้าจอก็เลื่อนไปหยุดที่โรงเรียนมัธยมต้นเก่าพอดี

เฮ้ยยยยย นั่นมันสระน้ำโรงเรียนนี่นา โรงพละ...รูปปั้นร.ห้าด้วย
เเล้วตรงนั้นมันศาลากลาง..ใช่มั้ยเนี่ย

โชคดีที่โรงเรียนเก่า อยู่ติดทะเล
ฉันเลื่อนหน้าจอขึ้นตามชายฝั่งมาจากทางจันทบุรี
สุดท้ายก็เจอกับสถานที่คุ้นหน้าคุ้นตา

ตื่นเต้นสุดๆ

จากโรงเรียน ฉันตั้งสมาธิ หาทิศเหนือใต้
สมมติในใจว่า ขับรถไปรับน้องสาวจากโรงเรียน กลับบ้าน
เเล้วฉันก็พบตัวเอง สนุกกับการขับรถหลอกๆ บนเเผนที่อีเลคโทรนิคส์

จากโรงเรียน
ฉันขับรถไปตลาด สมมติว่า น้องอยากเเวะซื้อขนมก่อนกลับบ้าน
ขับไปร้านเครื่องเขียน ซื้อกระดาษ กับพู่กันสีน้ำ
ขับรถไปหาย่ากับอา ที่บ้านเก่า เเล้วเเวะร้านขายส่งน้ำอัดลม
ซื้อโค้ก ลังใหม่ ไปตุนไว้ที่หลังบ้าน
เติมน้ำมัน ปั๊ม ปตท.
เเล้วก็กลับบ้าน

กลับถึงบ้านได้
จึงถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐานจากท้องฟ้า

สวัสดีน้องๆที่บ้าน
หลังคาบ้านเรายังเป็นสีฟ้าสดเหมือนเดิมเลยนะจ๊ะ

ขายรถได้เเล้วนะจ๊ะที่รัก

ถ้าอยากรู้ว่า เวลานั้นผ่านไปเร็วขนาดไหน

ให้ดูที่วันหมดอายุ นม
ตอนซื้อก็คิดว่ายังมีเวลาดื่มอีกยาวไกล
เเป๊ปๆ เปิดตู้เย็นมาอีกที
บูดไปเเล้ว
เดือนนึงเเล้วหรือ(วะ)นี่!


---


เพิ่งขายรถคันเก่า -aka.สนูปปี้(คิดๆเเล้วก็อนาถนะ .. ตั้งชื่อรถ)
ขายไปหมาดๆ
รอยเเดดเผาคอนกรีตรอบๆที่ ที่รถเคยจอดยังไม่ทันจาง

ซื้อมา หนึ่งพัน ขายไป หนึ่งพัน

อะไรวะ เสียเเรงเป็นลูกสาวพ่อค้า!!

ช้าก่อน..พ่อ
อย่าเพิ่งโวยวาย
รถหนูเนี่ยเเทบจะขับไม่ได้เเล้ว เเอร์เสีย ซีดีโดนโละไปเป็นช่องโหว่เลย
เอาเป็นว่า ขนาดตั้งชื่อรถเอาฤกษ์เอาชัย
สรุปเเล้ว รถก็..สภาพน่าเศร้าอยู่ดี

ตอนที่มีคนเอาเงินสดมาซื้อ
รับเงินเข้าบ้าน หากระดาษเขียนใบเสร็จ
รู้สึกผิดยังไงไม่รู้
รถมันไม่ดีนะ ยังอยากซื้อไปอีกเหรอ

นี่ฉันสร้างศัตรูรึเปล่าเนี่ย
อีกหน่อยต้องย้ายบ้านหนีหรือรึเปล่าวะ

ขอให้คุณลูกค้าโชคดี
ถือซะว่า เป็นกรรมเก่าของเราสอง ก็เเล้วกันนะ