สวยจัง

เย็นวันก่อนคริสต์มาส เราชวน ร.ออกไปเดินเล่นนอกบ้าน
ระหว่างทางเดินขึ้นเนินกลับบ้าน อยู่ดีๆฝนน้ำเเข็งก็โปรยลงมา

เกือบเป็นหิมะ เเต่ก็ยังไม่เป็น

ว่าไปก็สวยดี น้ำเเข็งเกล็ดเล็กๆ จับเเสงสีส้มจากเสาไฟฟ้าข้างทาง ดูระยิบระยับ

เเต่ ฝนน้ำเเข็ง มันก็เหมือนทรายเม็ดเล็กๆ ต่างกันตรงที่ว่ามันละลายทันที
ตกลงมาโดนหัวเเค่คันๆเจ็บๆ ยังไม่ทันได้ตั้งตัว มันก็ละลาย..ฟรึบ
ทําให้รู้สึก คัน-เจ็บ-เย็น-เจ็บ ตามลําดับ

กว่าจะเดินถึงบ้าน เสื้อโค้ตเปียกซก หน้าก็ระบมไปหมด

---

เหมือนจะไม่เกี่ยวกัน เเต่มันก็ทําให้เราก็นึกถึงโฆษณาทีวีชิ้นนี้
เวลาหงุดหงิดทีไร ดูวีดีโอคลิปนี้ ก็รู้สึกสงบใจ ทุกที
เราก็เป็นเเค่ฝุ่นผงเล็กๆของจักรวาลเองนะ คิดมากกันไปทําไม

To call for hands of above, to lean on.
wouldn't be good enough ?

นึกชื่นชมกองถ่าย ที่ใจถึง เอาลูกบอลซุปเปอร์เด้ง(อาจจะมีชื่ออื่น เเต่ตอนเด็กๆเรียกมันว่าอย่างนี้)
เป็นพันๆลูก ไปเทลงบนยอดเนินของเมืองซานฟรานซิสโก
มั่นใจได้ยังไง ว่ามันจะออกมาสวยอย่างนี้ ?

วันนั้นหมาเเมวคงตกใจ ยังไม่รวมถึงมด เเละ เเมลงต่างๆ
ที่คงจะรู้สึกเหมือนกับเราในวันนั้น

สวย เเต่..เจ็บชิบ

Ellen's Acres: เด็กป่วน โรงเเรมนรก

เเละเเล้ว เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา
Ellen's Acres โชว์ใหม่เอี่ยมจาก Animation Collective ออกฉายทางช่อง Cartoon Network เป็นวันเเรก
ทุกๆครั้งที่ รายการใหม่ออกฉายเป็นวันเเรก (ที่เขาเรียกกันว่า premiere นั่นเเหละ)สตูดิโอจะจัดปาร์ตี้ ให้ทุกๆคนจากทั้งสามออฟฟิศมาร่วมนั่งๆนอนๆ ดูรายการที่ตัวเองทํา โดยพร้อมเพรียงกัน

ครั้งนี้เราจัดงานกันที่บาร์ ตรงข้ามออฟฟิศใน Hell's Kitchen บนถนนหมายเลข 44th
นับว่าเป็นบาร์คู่บุญกับสตูดิโอเรา เอะอะอะไรมันก็ไปเมากันที่นี่ประจํา
เเต่เนื่องจาก Ellen's Acres เป็นรายการสําหรับเด็กเล็กๆ(กลุ่มประมาณอนุบาล -)
พวกที่กะไปเมาเลยเสียฤกษ์ เพราะเราไปจองบาร์กันไว้ตอนเก้าโมงเช้า เพื่อรอเวลาฉายจริงเก้าโมงครึ่ง
(ขี้เมาจริงๆเลย อนิเมเตอร์เนี่ย)


งานนี้มีอาหารเช้าเเบบโรงเเรม (เเปลว่า ตักเองได้เเต่จะมีพนักงานมายืนคุมเชิง หยิบเบคอนออกชิ้นสองชิ้น พี่เเกก็หยิบเบคอนออกมาเติมทันที...ช่างน่าเกรงขามจริงๆ) เเล้วก็เครื่องดื่มเเอลกอฮอล์ผสมน้ำส้ม เดาเอาน่ะ ผสมอะไรไม่รู้ เเต่อร่อยดี


คุณโปรดิวเซอร์ กับอาเฮียผู้กํากับ


ร. ถือกล้อง รอถ่ายรูปชื่อตัวเองหลังรายการ (เป็นเอามาก) เราไม่เคยไป premiere ของรายการตัวเอง (Kappa Mikey) เพราะเข้ามาทําตอน season 2 เเล้ว เลยเเอบตื่นเต้นเเทน ร.เล็กน้อย


------

เรื่องย่อ Ellen's Acres


ครอบครัวของ Ellen ประกอบไปด้วยคุณพ่ออดีตโปรสเกตเตอร์ กับคุณเเม่อดีตทนายทางกีฬา (อาชีพประหลาดทั้งคู่)ย้ายจากเเอลเออันเเสนคึกคัก ไปปักหลักบริหารโรงเเรม Emerald Acresในเมืองเล็กๆในรัฐเนวาดา เนื่องจากเพื่อนเล่นวัยเดียวกันหาได้ยาก หลังเลิกเรียน Ellen จึงใช้เวลาจินตนาการ คน สัตว์ สิ่งของรอบๆ โรงเเรม ไปเป็น สัตว์ประหลาด ไดโนเสาร์ คาวบอย เพนกวิน(เเละอื่นๆ)เเก้เซ็ง บางทีเจ๊ก็เล่นเป็นนักสืบ เป็นนักบินอวกาศ เรียกได้ว่าเขวี้ยงก้อนหินให้ Ellen เธอก็อาจจะอุทานว่า "โอว นั่นคือสะเก็ดดาวเคราะห์น้อยหัวช้าง พุ่งเข้าชนโลก!"

เป็นรายการที่โดนใจเรามาก เพราะตอนเป็นเด็ก หลังบ้านเราก็เป็นพื้นที่เชื่อมอยู่กับโรงเเรมเล็กๆในตัวเมืองชลบุรี
เลิกเรียนปั๊ป ไม่มีอะไรเร้าใจไปกว่าการออกไปสํารวจพื้นที่รอบๆโรงเเรม เหมือนน้อง ellen
เเต่กิจกรรมของกลุ่มเด็กอย่างเรา advanceกว่าเยอะ ตัวอย่างคร่าวๆคือ
-เอาตะปูไปวางหลังล้อลูกค้าโรงเเรม เเล้วรอให้เค้าถอยรถมาเหยียบ
-ซุ่มจับเต่าทองในทุ่งหญ้าข้างลานจอดรถ(หลังจากวางตะปูรถเเล้ว)
-ออกเเมชท์ ท้าต่อยมวยกับพี่พนักงานโรงเเรม
-วิ่งเล่นรอบศาลพระภูมิ

อย่างว่านะ เด็กอเมริกัน มันก็ทําได้เเค่ เล่นกับสัตว์ประหลาด หึ หึ...เป็นเด็กไทย ถึงใจกว่าเยอะ



อยากจะอธิบายคร่าวๆถึงวิธีการทํา


รายการนี้ผลิตด้วยโปรเเกรมFlash เรียกกันว่า symbol based animation ซึ่งเป็นวิธีที่กําลังเป็นที่นิยมในทวีปอเมริกาเหนือ เพราะประหยัดทั้งเวลาเเละงบ(อีกรายการนึงที่ใช้วิธีเดียวกันคือ Foster's Home for Imaginary Friends สนุกมากๆ)ตัวละครเเต่ละตัวจะถูกวาดขึ้นเหมือนกับตุ๊กตากระดาษ (คือเเยกชิ้นส่วน เเขน ขา หัว ปาก ตา กระโปรง..)เเยกเป็นlayerหลายๆชั้น เเต่ละชั้นประกอบด้วยชิ้นส่วนเดียวกันในท่าทางอื่นๆอีก สมมติว่าอยากอนิเมท "เเขนขวา" พอคลิกบนเเขนหนึ่งครั้ง ก็จะเจอ เเขน poseอื่นๆอีกเป็นสิบ(กางเเขน พับข้อศอก กอดอก)มาให้เลือก ซึ่งช่วยทุ่นเวลาอนิเมเตอร์ตาดําๆ ได้มาก อะไรที่ใช้บ่อยๆ ก็ไม่ต้องวาดซ้ำอีก เพราะเก็บไว้เเล้วใน library ส่วนที่ยากที่สุดก็คือ การทําให้ชิ้นส่วนพวกนี้เเสดงออกมาสมจริงสมจังนั่นเเหละ

อนิเมเตอร์ ก็คือนักเเสดงนั่นเอง (หน้าไม่ให้ไปออกทีวี เลยต้องมานั่งวาดเเทน โฮะ โฮะ)


ดูภาพน่ารักๆจากรายการได้ที่ http://ellensacres.com/จ้า

ถูกเเปะซะเเล้ว

ถูกคุณ Grappa(link อยู่ทางด้านขวามือ) "Tag" วันนี้เลยจะเขียนเล่าถึงตัวเองบ้าง
เพราะตามกฏBlogลูกโซ่นั้น คนที่ถูก "เเปะ"จะต้องเขียนเล่าเกี่ยวกับตัวเอง 5 ข้อ
เเล้วก็ต้องไป "เเปะ" เหยื่อ อีก5 คน ให้กระทําตามอย่างเดียวกัน
เชื่อกันว่า ผู้เเปะจะได้ส่วนกุศล ชีวิตสงบสุข ไร้โรคา

ก่อนเขียน นึกขึ้นได้ถึงตอนหนึ่งของหนังสือ เเกะรอยเเกะดาว (มุราคามิ เขียน, นพดล เวชสวัสดิ์ เเปล)เลยมาให้อ่านเล่นๆ

ในบทที่หนึ่ง "ลึงค์ปลาวาฬ กับสาวสามอาชีพ" ตัวเอกของเรื่อง ("ผม") นัด นางทางโทรศัพท์ ที่เรียกตัวเองว่า หนู
มาทานข้าวเย็นกันเป็นครั้งเเรก "หนู" ขอให้ "ผม" เล่าเรื่องตัวเองให้ฟัง สิบนาที
หลังจากสิบนาทีนั้นผ่านไป หนูพูดว่า "ทุกคราวที่หนูเจอกใครสักคนเป็นครั้งเเรก หนูจะขอให้เขาเล่าอะไรสักอย่างให้ฟังสิบนาที จากนั้น หนูจะประมวลตัวตนที่เเท้จริง ตรงข้ามกับเรื่องที่เขาเล่า..."


โปรดใช้วิจารณญาน

------

1. ชื่อบล็อก Somewhere in between มีที่มาจากเพลง Better Together ของ เฮีย Jack Johnson
If all of these dreams might find there way
into my day to day scene,
I'll be under the impression
I was somewhere in between.
ชอบประโยคนี้ เพราะเห็นด้วยว่า เราทุกคนเดินทางอยู่ในช่วงกึ่งกลาง ระหว่างความจริงกับความฝัน

2. ครั้งหนึ่งตอนเรียนมัธยม หนังสือที่อยากอ่าน หมดสต็อก เเละเค้าบอกว่าจะไม่พิมพ์อีกเเล้ว
ก็เลยค้นเบอร์คนเเปล โทรไปถามว่ายังมีเก็บไว้ให้(หนู)ซื้อมั้ยคะ คนเเปลก็ใจดี ให้หนังสือมาฟรีๆ

3. ชอบวาด มากกว่า เขียน ถ้าวาดเรียงความส่งอาจารย์ได้ คงไม่ตกวิชาการเขียนซ้ำสอง ในมหาลัยT^T

4. เเข่งวิ่ง กีฬาสีโรงเรียน วิ่งนําไปเกือบถึงเส้นชัย หมวกนำโชค(เเถมมากับกระป๋องไมโล)ปลิวหลุดจากหัว
เราดันวิ่งย้อนกลับไปเก็บก็เลยเข้าเส้นชัยเป็นที่สุดท้าย

5. เรียนที่รามาธิบดี มหิดล ไปหนึ่งปีสองเดือน ก่อนที่จะคิดได้ว่า อยากอยู่ฝ่ายบํารุงจิตใจ มากกว่าฝ่ายซ่อมร่างกาย
เลยลาออกไปเรียนศิลปะเเทน


------

จะไปเเปะใครต่อดีเนี่ย
:/