Dormant : หนังสั้นของข้าพเจ้าเมื่อ 2004

ลองใช้บริการ YouTube ดู
เลยขอประเดิมด้วยหนังเรื่องนี้

ถ่ายทําเมื่อปี 2004 (ก็หลายปีเเล้วเนอะ)
กํากับเรื่องนี้กับเพื่อนอีกคนนึง เเล้วก็ตัดต่อเอง
เเต่ให้เพื่อนช่างภาพอีกคนมาเป็นดีพี (คนคุมมุมกล้องนั่นเอง)

ตัวหนังสืออาจจะอ่านยากไปหน่อย (ขออภัย)

เรื่องนี้เป็นการนําบทกลอนของ Emily Dickinson
เกี่ยวกับความรักหม่นๆ มาทําเป็นภาพยนตร์ 16mm ขาว-ดํา
มันก็เอื้อให้เราจัดเเสงเงา ให้มันตัดกันมากๆ
เพื่อให้เนื้อเรื่องส่อไปทางด้านมืดของมนุษย์

เป็นความพยายามทางฟิลม์นัวร์ ของข้าพเจ้า
เพราะส่วนตัวเเล้ว ชื่นชม หนังทางgerman expressionism
เเต่ว่าไม่ค่อยให้ใครได้รู้

ตอนถ่ายเรื่องนี้ ก็ไม่ได้กะให้ภาพมัน distort มาก
เเต่ใช้การไม่เปลี่ยนมุมกล้องเเทน
ให้มันอึดอัด สับสน มึนงง

กว่าจะเอาไอ้เรื่องนี้ลงเทปได้
เสียเหงื่อไปเยอะมาก
เพราะเราไม่มีเครื่องถ่ายฟิลม์ ลงวีดีโอ
ต้องไปฉายบนจอจากเครื่องฉายหนัง เเล้วถ่ายลงเทปอีกที
(-_-)'

Frommer's VS Lonely Planet

ตกลงใจซื้อหนังสือ City Guide: Tokyo ของ Frommer's มาเเทน Lonely Planet
ตอนเเรกว่าจะให้โอกาส Lonely Planet อีกซักครั้ง
เเต่ก็เกิดใจเเคบขึ้นมากระทันหัน

ครั้งสุดท้ายที่ใช้ หนังสือของโลนลี่ ข้อมูลคลาดเคลื่อนเยอะ
พอได้มาใช้ ฟรอมเมอรส์ ก็มีชีวิตรอดมาได้จากการเดินทางเอง ครั้งที่ผ่านๆมา
(ไม่นิยมซื้อทัวร์..เพราะขี้เกียจไปโดนปล่อยตามเเหล่งช็อปปิ้ง)

หาหนังสือที่น้าตู่เเนะนําไม่เจอ ขนาดไปพลิก ร้าน BN มาเเล้ว
ลืมให้เค้าโทรไปถามสาขาอื่นๆ

เวลาที่ใช้ตัดสินใจซื้อหนังสือนําเที่ยวเนี่ย มันนานกว่าหนังสือนิยายหลายเท่าตัว
ดูๆเเต่ละเล่มมันก็คล้ายๆกัน
เเต่กว่าจะไปรู้ว่าเจ๋งไม่เจ๋งเอาจริงๆ ก็ตอนที่นั่งรถไฟผิดสถานี(ไปเเล้ว)นั่นเเหละนะ

ปกสมุด ลายเด็กเนิร์ด

โดนน้องข่มขู่ให้ทําปกสมุดให้มันหน่อย
"จะเอาไปขายเด็กม.4 ที่เพิ่งสอบติดไง เอาเเบบเท่เท่ อ่ะพี่"

ตอนเเรกว่าจะเขียนเป็น มนุษย์ก้านไม้ขีด มีโซ่ล่ามไว้กับโต๊ะเรียน
เเล้วมีตัวหนังสือว่า
"ยินดีต้อนรับสู่โรงเรียนกวดวิชาดูดวิญญาน"

เเต่กลัวเด็กม.สี่ ลาออกไปเรียนอุ๊ สอบ กศน.กันหมด


กระเเสขายสมุดมันลามมาถึงเด็กม.ปลายเเล้วจริงๆ
ฉลาดกันจังเลย
ต่อไปคงเป็นเด็กป.หก ออกเเบบเสื้อห้องกัน
เหมือนเด็กม.สาม

กว่าเราจะได้พิมพ์สมุด พิมพ์เสื้อขาย ก็ตั้งปีหนึ่งเเน่ะ
โชคดีได้เรียนปีหนึ่งเมืองไทย เลยได้ประสบการณ์ ทั้งรับน้อง ทั้งขายสมุด ทั้งขายเสื้อ
พอมาเรียนนี่ ไม่มีซักอย่าง
ทําการบ้านส่งปีเเรกอย่างเดียวก็ไม่มีเวลานอนเเล้ว

มันขายสมุดกันไปทําไม
1. พวกมันเชื่อว่า กําไรจะเพียงพอต่อการจัดงานรับน้อง เลี้ยงข้าวกลางวันน้องเป็นเวลาสามเดือน ซื้อกางเกงเล เเละเสื้อสายเเจกนักเรียนม.ห้า เเล้วก็อาจเหลือไปจัดงานเลี้ยง รุ่นพี่อีกหนึ่งต่อ
2. หรือจะเป็นการโปรโมทรุ่นเเละโรงเรียน ให้กับเด็กที่เผอิญเรียนพิเศษข้างๆ เด็กที่ซื้อสมุดเล่มนี้ไปใช้
3. ให้ความรู้สึกฮึกเหิม ว่า รุ่นเรารักกันมากมาย มีสมุดรุ่น กางเกงรุ่น เข็มกลัดรุ่น ด้วยนะ
4. สมุดตามท้องตลาด ไม่สวย ไม่โดน เลยขอมีส่วนเเบ่งตลาด ตามประสาเด็กเนิร์ด


สนใจอยากช่วยซื้อสมุดน้องๆ (เพื่อไปทําการดังที่กล่าวมาข้างต้น)
ติดต่อได้นะค้า

ออ-สการ์

วันนี้ไปกินข้าวกลางวัน
ก็คุยเรื่องงานเเจกรางวัลออสการ์ที่ดูไปเมื่อคืน
มีเพื่อนคนนึงไม่ได้ดู เราก็ เฮ้ย 'ไมไม่ดูอ่ะ ตลกดีออก
36 mafia (เเรปเปอร์ที่ออกเเนวbling blingสุดๆ)มันได้ออสการ์ด้วยนะเฟ้ย

เพื่อน(คนนั้น)ตอบมาเรียบๆ
"ไม่ล่ะ ไม่อยากดูหรอก รางวัลที่ส่งเสริมพวกฝ่ายซ้าย(liberal)เเบบนั้น"

"..."
ข้าพเจ้าอึ้งไปสามวิ ก้มหน้ามองกุ้งชุบเเป้งทอด พลางคิดว่า วันนี้เลือกกินอาหารไม่มีคุณภาพอีกเเล้ว

"อืม..."

คือว่าพยายามจะหาคําพูดโต้ตอบที่เหมาะสมเเต่ก็หาไม่ได้
นี่ตูเป็นพวกเดโมเเครต หัวเอียงซ้าย กะเค้าด้วยเหรอฟะ
ชอบทางสายกลางนะ เเต่มันไม่ให้เลือกนี่หว่า

เหตุที่คุณ จ.ไม่ดูออสการ์
เพราะว่า ปีนี้หนังเกย์เข้าชิงเยอะ(brokeback, capote, transamerica ทั้งconspiracy รัฐบาล(syriana / goodnight and goodluck เเละหนังภาษาต่างประเทศ จําชื่อบ่ได้)

หนังพวกนี้ มันขัดกับหลักศีลธรรม เเละเเน่นอน..ขัดกับหนังสือเล่มนั้น

ได้ยินมาเหมือนกันตามทีวี ที่ว่ามีกลุ่มศาสนา ออกมาต่อว่าacademy ที่ปล่อยให้brokeback เข้าชิงภาพยนตร์ยอดเยี่ยม
เดือดร้อนถึง สถาบันต้องออกมาเเจง
ว่าคุณๆคะนี่มันรางวัล ที่เเสดงถึง excellency of Cinema นะเฟ้ย
อย่าสับสน

สุดท้าย Crash ก็ได้รางวัลภาพยนตร์ยอดเยี่ยม ไปเเทนคาวบอยเกย์ซะนี่
เรายังเเอบคิดว่า academy คงไม่อยากไปปวดหัวกับพวกคุณๆศีลธรรมสูง
เเต่ก็นะ คนโหวตก็อยู่ LA ซะเยอะ
คง relate กับปัญหาเหยียดผิวใน LA ได้มากกว่า ปัญหาหัวใจของคาวบอยใน ไวโอมิ่ง ล่ะมั้ง

เดี๋ยวเอารูปที่ถ่ายกับgromitมาเเปะดีกว่า สมกับที่ชนะทุกเวทีสาขา Animated Feature Film
Cracking Cheese Gromit!

โอ .. ทําไปได้

มีคนบ่นๆว่าตามตัวยาก
บล็อกก็ปล่อยให้รกร้าง
ก็อิชั้นทํางานอยู่นี่นา

เฮ้อ
อาทิตย์ที่เเล้วทํางานตั้งเเต่เจ็ดโมงเช้ายันสามทุ่ม เกือบทุกวัน
อย่างกับบริษัทเค้าจะมอบโล่ห์ให้งั้นเเหละ

มาคิดๆเเล้วก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ทําไปทําไม
เพราะมันก็เพลินๆดี?

เมื่อสองวันก่อนกระทําการอุกอาจ
คือไปร่วมเซ็นต์ชื่อใน ใบเเสดงความเห็น(บางอย่าง)เกี่ยวกับนาย ก. กับเค้าด้วย
ตอนเขียนไปลงชื่อ ก็คิดเเล้วคิดอีก
กลัวกลับประเทศบ่ได้ อิ อิ
เเต่ไอ้ที่เค้าขายรัฐวิสาหกิจนี่ ก็สาหัสจริงๆอ่ะนะ

พอกลับไปอ่านข้อความเเถลงการณ์ของกลุ่มนักเรียนอีกที (หลังจากที่ส่งชื่อไปเเล้ว)
ก็รู้สึกว่าฟังดูคลุมเครือนะ ไม่มีเหตุผลชัดเจน มารองรับ statements ว่านาย ก. ไม่ดี ไม่เหมาะอย่างไร
เลยฟังดูเหมือนเสียงจากเด็กๆ (ทั้งๆที่ ก็เป็นเด็กที่โตมากเเล้ว กลุ่มนึง)

เขียนเรื่องการเมืองอีกเเล้วนะ
คราวหน้าเปลี่ยนเรื่องมั่งดีกว่า

นับถอยหลัง 35วัน สู่โตเกียว!
ตกลงเรื่องที่พักซักที หลังจากที่เปลี่ยนใจมาสามล้านรอบ
http://www.andon.co.jp/
เว็บสวยดี